The Best Cat Ever (in the strangest land)

Αυτή η πανέμορφη (και πάνχοντρη) γάτα ακούει στο όνομα Βάρθα. Ζει στο δισκάδικο του Γιώργου, το Sonic Boom στην Κυψέλη. Το Sonic Boom είναι στη Σύρου, λίγο πιο πάνω από το Marks n Spencer της Πατησίων. Έχει καινούρια και used cd. Ο Γιώργος είναι φοβερός άνθρωπος, ευγενικός, σου κάνει σούπερ τιμές, σου χαρίζει πράγματα αν σε γνωρίσει καλά ή έστω πηγαίνεις συχνά, είναι καλοσυνάτος, και φυσικά έχει την τέλεια γάτα. Είναι η μεγαλύτερη γάτα ever. Την έχουν κάνει θέμα νομίζω και στο Κ και στο Sonik παλιότερα. Είναι γύρω στα 7 κιλά. Παλιά ήταν 8μιση αλλά τώρα είναι σε δίαιτα. Anyway, πηγαίνεις, παίρνεις τα cdακια σου σε γαμάτες τιμές, χαιδεύεις τη γατάρα, γελάς με τον Γιώργο και φεύγεις ξέροντας ότι τα λεφτά σου δεν έχουν πάει στον κύριο που έχει το Μετρόπολις και αρέσκεται στο να τσεκάρει τα μαγαζιά του (και τους υπαλλήλους) από τις κάμερες. Α, πουλάς και τα cd που δεν θέλεις πια και τα παίρνει σε πολύ καλύτερες τιμές απ' ό,τι ο Ζαχαρίας.

Όταν φτάσαμε, βρήκαμε να παρκάρουμε στην Κυψέλη. Πόσο απίστευτο είναι αυτό; Στην Ομόνοια γινόταν της τρελής. Κόσμος πέρναγε το δρόμο απ' όπου νάναι, λες και το φανάρι ήταν περισσότερο από 300 μέτρα μακριά. Γαμώ το κεφάλι μου. Θέλω να ξυπνήσω και να χουμε γίνει ξαφνικά άνθρωποι. Γύρισα με ηλεκτρικό. Βρήκα και το εισιτηριάκι μου χτυπημένο πριν 20 λεπτά, cool. Κόσμος με ψώνια, δύο γαλλίδες, ένας καλοντυμένος παππούς. Στο Μοναστηράκι ανέβηκε μια μάνα με δύο παιδιά. Κορίτσια. Χοντρά. Γύρω στα δέκα. Τρώγανε σουβλάκια, πίτα με μπιφτέκι πρέπει να ήταν, πατάτες, ντομάτες, κρεμμύδια, μπαίνουν μες στο τρένο και τρέχουν να κάτσουν. Και η μάνα τα κοιτάζει χαρούμενη να καταβροχθίζουν το βρώμικο κρέας και να βρωμίζουν όλο το βαγόνι και να μεγαλώνουν απότομα από τα πολλά σουβλάκια και να γίνονται τεράστια, σαν μπαλόνια, με μυαλό πηγμένο στο λίπος και τεράστια προγούλια και να καταλήγουν να είναι αυτό το είδος ανθρώπου που κάποτε ελπίζω πως θα εκλείψει από αυτή τη χώρα. Γυρίζω σπίτι με ένα παγωτό καϊμάκι ανά χείρας και βάζω να ακούσω τα cdακια που αγόρασα και σκεφτομαι τι ωραία που θα ήταν να τηλεμεταφέρεσαι κατευθείαν στους ανθρώπους (και στα ζώα ) που αξίζουν και να γλιτώνεις απ' όλους τους άλλους. Πώς το λένε, "η κόλαση είναι οι άλλοι".