Μου κόλλησε. Πολύ. Και για πολύ καιρό. Με μετέφερε στα ΄60s. Σε μισοφωτισμένα σαλόνια με ταπετσαρίες και πορτοκαλί λαμπατέρ. Από το πικάπ ακούγεται Scott Walker. Και πολλά άλλα. Πίνω λικέρ και φοράω ένα φόρεμα σε γραμμή Α σαν αυτά της France Gall. Και ενώ ακούω υπέροχες '60s pop μελωδίες δύο αγόρια μου μιλάνε. Με αυθάδεις φωνές. Αλλά και με ρομαντισμό. Είναι ντυμένοι παλιομοδίτικα. Πιτσιρίκια αλλά κύριοι. Με κάνουν να θέλουν να καθήσω στο πάτωμα και να βγάλω σιγά σιγά τις κάλτσες μου. Δεν μπορώ να αντισταθώ στα λόγια τους. Αφηγούνται με έναν τρόπο μελαγχολικό. Ρομαντικό. Χαρούμενο. Επικό. Κι ας λένε τις πιο απλές ιστορίες. Τους ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα. Δεν ξέρω αν θα κρατήσει. Δεν με νοιάζει.
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου