9. Portishead-Third

Το Dummy άλλαξε τον κόσμο μου όταν το άκουσα, εκεί γύρω στα 16. Δεν ξέρω γιατί. Ήταν κάτι τόσο φρέσκο, τόσο ατμοσφαιρικό. Ήταν ένα trip hop καλοκαίρι εκείνο με Tricky, Portishead και Massive Attack. Ομολογώ βέβαια ότι προτιμούσα το Maxinquaye από το Dummy αλλά αν έκανα τότε top tens θα ήταν και τα δύο μες στη δεκάδα. Το Dummy το αγάπησα, το Portishead το ερωτεύτηκα και το Third μου άρεσε πολύ-ίσως έχει να κάνει και με τον ενθουσιασμό που καταλαγιάζει με το πέρασμα του χρόνου. Το Third είναι εσωστρεφές και συγκινητικό, σκοτεινό και υποβλητικό- ένα χτύπημα κάτω απ’ τη μέση. Μπορεί αυτό που με γοητεύει να είναι η φωνή της Beth, αυτή η φωνή όλο πόνο, που κρύβει τόσο συναίσθημα και το εκφράζει πολύ καλύτερα από τις όμορφες συναδέλφους της. Ίσως ακριβώς γιατί της λείπει αυτή η εξωτερική χάρη-δεν έχει βέβαια καμία σημασία. Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι το Machine Gun με τραυμάτισε και η πληγή δεν κλείνει.