Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Rock On The Moon


Ξημερώματα. Η καρδιά του ζορίζεται. Εκείνος τρομάζει. Όχι και τόσο βέβαια. Εξάλλου τα χει δει και τα χει κάνει όλα. Η καρδιά του Lux Interior αποφασίζει να σταματήσει να δουλεύει στα 62 του. Ο,τι και να πω περιττό. Ο θεός του psychobilly, ο αιώνιος έρωτας της Poison Ivy (τι σκατά θα κάνει αυτή μετά από 35 χρόνια μαζί του;), ο teenage warewolf, ο τύπος που τον έπαιζε επί σκηνής και κυλιόταν με το σώβρακο πάλι επί σκηνής. Τι να πω τώρα; Ιστορίες για το Sacramento όπου ψώνισε την Poison ως hitch hyker; Για το CBGB; Για το live στο ψυχιατρείο; Για την υπέρτατη σεξουαλικότητα στη φωνή του; Για τη μουσική που σε κάνει να σεληνιάζεσαι;Αυτά είναι γνωστά. Τώρα θέλω μόνο να φωνάξω επειδή δεν τους έχω δει live. Και πάντα πίστευα ότι θα τους δω. Γιατί το γαμημένο το 97 ή το 98 (δε θυμάμαι) ήμουν μικρή και ενώ είχαν πάει όλοι εμένα δεν με είχαν αφήσει.Γιατί είχα ένα χρυσόψαρο που το είχα ονομάσει Lux. Γιατί φοράω sunglasses after dark. Rock on the moon, Lux..