Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Carolina Drama


Σ'ένα χαμόσπιτο στη Νότια Καρολάινα έμενε ένα δεκάχρονο αγόρι, με τον μεγαλύτερο αδερφό του τον Μπίλι, μια μάνα και τον γκόμενό της. Ο γκόμενός της ήταν χαμένο κόρμι, με μπλε τατουάζ που είχε κάνει όταν ήταν μικρός. Ήταν μέθυσος και τσαντίλας, ευτυχώς βέβαια που δεν είχε όπλο. Μια μέρα ο Μπίλι ξύπνησε στο πίσω μέρος του φορτηγού του κι έριξε μια ματιά στο πίσω μέρος του σπιτιού του. Έκπληκτος είδε τη μάνα του να κρατάει το κοκκινόμαλλο κεφάλι της και το γκόμενό της να έχει τυλίξει τα γαντοφορεμένα χέρια του γύρω από το λαιμό ενός γέρου παπά και να προσπαθεί να τον πνίξει. Ο Μπίλι κόντεψε να ξεράσει. Είδε τον βλάχο γκόμενο της μάνας του να χτυπάει τον παπά με ένα σφυρί. Ο παπάς προσπάθησε να παλέψει, είχε βάλει τα δυνατά του, αλλά ήταν γέρος.

Ο Μπίλι ήξερε-αν και δεν είχε γνωρίσει- τον παπά που κειτόταν στο δωμάτιο. Άκουσε τον εαυτό του να λέει "Αυτός πρέπει να είναι ο μπαμπάς μου". Τότε ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Πήρε κουράγιο και άρπαξε το πρώτο χοντροκομμένο πράγμα που βρήκε, ένα κρύο μπουκάλι γάλα που του το είχαν φέρει το πρωί στις εννιά.

Ο Μπίλι μπούκαρε στο δωμάτιο και είδε το αίμα στο πάτωμα. Κλείδωσε την πόρτα πίσω του, κοίταξε τη μάνα του που ήταν σαν φάντασμα και τον γκόμενό της. Πλησίασε τον γέρο που σπαρταρούσε στο πάτωμα και ξαφνικά ο γκόμενος της μάνας του του φώναξε "Βγες έξω!!!" "Όχι μέχρι να μάθω τι συμβαίνει" "Να, λοιπόν, αυτός ο παπάς επιτέθηκε στη μάνα σου". Ο Μπίλι όμως ήξερε ότι ο τύπος έπαιζε θέατρο. Τότε, σήκωσε το μπουκάλι με το γάλα και του το έφερε στο κεφάλι. Το γάλα κύλησε ανάκατο με το αίμα στο πρόσωπό του και έπεσε στο έδαφος δίπλα στον παπά που αγκομαχουσε. "Μπαμπά, γιατί ήρθες εδώ;" Η μάνα του τότε έβγαλε έναν φάκελο γεμάτο λεφτά: "Ήρθε για να φέρει αυτό. Πληρώνει όλους τους λογαριασμούς εδώ και τόσα χρόνια". "Μαμά, ας βάλουμε αυτό το πτώμα κάτω από το δέντρο και τον μπαμπά στο πορτ μπαγκάζ και να φύγουμε για το Τενεσί". Τότε μπήκε μέσα ο μικρός αδερφός κρατώντας το καπέλο του γαλατά και ένα μπουκάλι τζιν.
Αν θέλετε να μάθετε το τέλος της ιστορίας, ρωτήστε τον γαλατά.

Αυτά τραγούδησε ο Jack White και πολύ θα ήθελα να ξέρω πως τελειώνει το Carolina Drama και δυστυχώς στο τέλος μας αφήνει με την απορία και ένα αστειάκι για τον γαλατά. Go figure. Thumbs up όμως για την άψογη southern white trash ατμόσφαιρα και για το φανταστικό story.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραιο blog,καλή συνέχεια !

Killah είπε...

thanx a lot!

Lopi είπε...

raconteurs όνομα και πράμα, όμως!