Ομολογώ ότι στον δίσκο της Santogold έδωσα προσοχή λίγους μήνες πριν εκπνεύσει το 2008, ωστόσο κέρδισε μια θέση στη δεκάδα μου, στην καρδιά μου (cheesy) και στη δισκοθήκη μου (Thank you T.). Από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα σε σχέση με τον δίσκο ήταν η ομοιότητα (λέγε με κόπια) του My Superman με το Red Light των Siouxsie and the Banshees. Αν και στο booklet του cd αναφέρεται ως written by S.White, J.Hill, W.Pentz στο wikipedia αναφέρεται τόσο ο Steven Severin (μπασίστας των Banshees) όσο και η κυρία Ballion, κατά κόσμον Siouxsie. Δεν ξέρω αν η τελευταία κινήθηκε νομικώς για να αποκατασταθούν τα πράγματα, το θέμα όμως είναι ότι εν έτει 2008 ένας από τους δίσκους της χρονιάς πέρα από τις όποιες άλλες επιρροες οφείλει το 1/12 του στο Kaleidoscope, άλμπουμ του 1980. 28 χρόνια πριν. Ή ίσως απλώς η Santi White να ήθελε να αποτίσει φόρο τιμής στη μεγάλη κυρία του new wave.
Εδώ η Santi (για την ακρίβεια μια φωτό της με το κομμάτι) και εδώ η Siouxsie.
.jpg)
1 σχόλιο:
Το ιδιο διαπιστωσα κι εγω.Εχεις background τελικα..Α ναι μου αρεσει η SANTOGOLD.Περιεργο για παλαιο οπαδο ,ε ?Αν και τη σιχαινονται οι ''ψαγμενοι''..Δεν ειναι να παιζεις με τις λεξεις σημερα..
Δημοσίευση σχολίου