tag:blogger.com,1999:blog-42173736595627408772024-03-14T07:27:42.319+02:00louder than all bombsKillahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.comBlogger119125tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-59200536889818642582009-05-29T20:23:00.004+03:002009-05-29T20:50:22.499+03:00This is our last goodbye<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.lehigh.edu/%7Emd08/blink/pics/goodbye.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 346px; height: 390px;" src="http://www.lehigh.edu/%7Emd08/blink/pics/goodbye.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Αυτό είναι το τελευταίο και αποχαιρετιστήριο ποστ σε αυτό το blog. Δεν θα το κλείσω. Απλώς δεν θα το ανανεώσω ξανά. Για πολλούς λόγους. Πρώτον, έχασε την ανωνυμία του. Υπερβολικά πολλοί άνθρωποι έμαθαν την ταυτότητα μου και δεν υπάρχει λόγος πλέον να γράφω αυτά που θέλω αν χρειάζεται να σκέφτομαι ποιος θα τα διαβάσει. 'Εχω να γράψω τόσα πολλά και δεν μπορώ γιατί ξέρω ότι θα εκθέτω πλέον τον εαυτό μου. Εξάλλου κατέληξα ότι τα ημερολόγια είναι προσωπικά. Αφετέρου άλλαξαν οι καταστασεις μέσα στις οποίες δημιουργήθηκε. Τρίτον, τη δημιουργική μου διάθεση θα τη διοχετεύσω πλέον σε άλλου τύπου γράψιμο. Τέταρτον, δεν χρειάζομαι πλέον ασχολίες που να με παραπλανούν από το να σκεφτώ τη ζωή μου και το αν μου αρέσει. Γι'αυτό και έκοψα τις σειρές μαχαίρι. Ξανάρχισα να ακούω μουσική. Κοιμάμαι λίγο και έχω απίστευτη ενέργεια. Βλέπω ταινίες. Τακτοποιώ το σπίτι μου. Και δεν χρειάζομαι πια αυτο το blog. Η ζωή είναι έξω και θα βγω να τη ζήσω. Το κατάλαβα και χτες στου AC/DC αυτό. Πως η ζωή είναι γεμάτη μεγαλειώδη πράγματα και συναισθήματα που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε ένα blog. Έτσι, κάπου εδώ σας χαιρετώ και ευχαριστώ όσους έκαναν τον κόπο να διαβάσουν έστω και ένα ποστ. See you in the real world.<br /></div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-18876298248259475722009-05-28T16:37:00.003+03:002009-05-28T16:44:54.392+03:00AC/DC<a href="http://www.goldenplec.com/wp-content/uploads/2008/10/acdc.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 300px; CURSOR: hand; HEIGHT: 300px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://www.goldenplec.com/wp-content/uploads/2008/10/acdc.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify">Είχα δεν είχα αγόρασα εισιτήριο ACDC. Τι να κάνεις. Μισθός μιάμισης ημέρας. Αλλά προβλέπω πως θαναι και γαμώ. Και ούτε θα αναβληθεί, ούτε θα ακυρωθεί, ούτε τίποτα. Άσε που έχω μια σούπερ διάθεση ξαφνικά. Ξαφνικά άλλαξε όλος μου ο κόσμος, οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι, άλλαξαν τα πάντα. Changes που λέει και ο Bowie. Καλά τα λέει. Άνοιξη. Έρχεται καλοκαίρι. Ώρα να κατηφορίζουμε προς θάλασσες, προς νότο. Να περπατήσουμε νύχτα στην παραλία. Να αρχίσει να κολλάει λίγο το δέρμα από την υγρασία της θάλασσας. Αλλά να ξεκολλάει το μυαλό μας. It's time to walk along the beach. And yes, we're about to rock! Ι'm about to rock..and roll!</div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-20317806331126808142009-05-24T01:25:00.002+03:002009-05-24T01:28:50.680+03:00Starry sky<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.motionworks.com.au/wp-content/blogimages/starfield_lrg.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 393px; height: 282px;" src="http://www.motionworks.com.au/wp-content/blogimages/starfield_lrg.jpg" alt="" border="0" /></a>Κατά πόσο αποφασίζουμε εμείς τι θα γίνει στη ζωή μας; Αληθεύει ότι τα αστέρια επηρεάζουν τις ζωές των ανθρώπων; Οι πράξεις μας είναι αποτέλεσμα σκέψης και απόφασης ή είναι καθοδηγούμενες από κάτι άλλο και απλά έχουμε την ψευδαίσθηση του ελέγχου; Who knows..Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-89407359049016376232009-05-19T14:12:00.002+03:002009-05-19T14:26:14.349+03:00Matisse<a href="http://www.dartmouth.edu/~matc/math5.pattern/Matisse.p51.gif"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 324px; CURSOR: hand; HEIGHT: 484px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://www.dartmouth.edu/~matc/math5.pattern/Matisse.p51.gif" border="0" /></a><br /><div align="justify">Όταν είχε βγει πριν δύο καλοκαίρια το Toys Up είχα ξετρελαθεί. Ήταν ένας φανταστικός pop δίσκος και πραγματικά απορώ γιατί έφαγε κάποιο άλφα κράξιμο και ποτέ δεν πήρε τα credits που του άξιζαν. Ίσως γιατί συνοδευόταν από όχι και τόσο καλά live αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τον δίσκο. Είχε μέσα το υπερφανταστικό <a href="http://www.youtube.com/watch?v=vsDnIzp_VwU">Call me, Call me</a>, που έγινε το πρώτο προσωπικό μου anthem για εκείνο το καλοκαίρι, είχε το εθιστικό <a href="http://www.youtube.com/watch?v=VFjR6APyjZo">5 Seconds</a>, το <a href="http://www.youtube.com/watch?v=Ss-VVv0aWV0">Gas</a> με τη Γαλάνη, <a href="http://www.youtube.com/watch?v=SP2QdBYTweA">τη διασκευή στη Cindy Lauper</a>, γαμώ γενικώς. Τους είχα δει live στη γιορτή της μουσικής. Είχαν φανατικούς μπροστά. Εγώ πιο πίσω, και ομολογώ πως δεν ήταν καλό live, αλλά περνούσα πολύ ωραία. Είχα μια αίσθηση ανάτασης. Ψυχικής. Από τότε βέβαια άλλαξαν πολλά. Οι Matisse άλλαξαν τραγουδιστή, εγώ βίωσα όλα τα συναισθήματα που υπάρχουν και έκανα ένα σωρό πράγματα-δυο χρόνια είναι θα μου πείτε, τα πάντα συμβαίνουν αλλά εγώ έκανα περισσότερα απ'όσα κάνει ο μέσος άνθρωπος μέσα σε δύο χρόνια-, τους είδα κι άλλες φορές live, τώρα κυκλοφορούν το Rock n Roll Mafia. Κι αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο καιρός περνάει και δεν το σκέφτεσαι καθόλου όσο συμβαίνει. Και όταν βγαίνει π.χ το νέο άλμπουμ των Matisse σκέφτεσαι ξαφνικά "καλά, πέρασαν δύο χρόνια απ'το προηγούμενο;" Ω, ναι. Ο χρόνος είναι ανελέητος και ύπουλος. Καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του χωρίς καν να το καταλάβεις. </div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-18824472286698412652009-05-17T19:56:00.003+03:002009-05-17T20:19:58.071+03:00Αγαπητέ Alexander<div style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">Ξετρελάθηκα με το τραγούδι σου αλλά και με την performance σου. Είσαι πολύ ταλαντούχος και πολύ όμορφος. Jesus, you are gorgeous! Που λες, επειδή είμαι σε ένα κάποιο λούκι σκέφτηκα να σου γράψω αυτό το γράμμα μήπως και σε βρει σύμφωνο. Σκεφτόμουν λοιπόν μήπως θα ήθελες να τα φτιάξουμε και να ζήσουμε μαζί έξω απ'το Όσλο. Θα μετακόμιζα αύριο. Άντε, μεθαύριο για να προλάβω να τους χαιρετήσω όλους. Που λες...θα τα φτιάχναμε, θα μέναμε σε ένα τέλειο, ήσυχο σπίτι, τριόροφο i guess για να'χουμε χώρο για καλλιτεχνική έκφραση, και θα είχαμε πολλούς φίλους. Τα βράδια θα βγαίναμε νωρίς για φαγητό και θα πηγαίναμε στα alternative μπαρ. Καμιά φορά θα πηγαίναμε και στα μπλακμεταλάδικα. για καφριλες. Θα ακούγαμε Madrugada, Apoptygma, Lindstrom, Turbonegro, A-ha και Royksopp. Θα πηγαίναμε περιπάτους στα Φιόρδ και στα δάση. Θα κάναμε σκι το χειμώνα. Θα σου μαγείρευα <a href="http://www.aperitif.no/oppskriftsbilder/16617/Lapskaus-176b.jpg">lapskaus</a> και <a href="http://www.slowtrav.com/blog/chiocciola/torsk2.jpg">torsk</a>. Το χειμώνα δεν θα παθαίναμε κατάθλιψη απ'το σκοτάδι γιατί θα ήμασταν μαζί και το καλοκαίρι θα χαιρόμασταν τη μέρα. Άσε που αν πήγαινε σοβαρά το πράγμα τα παιδιά μας θα είχαν την καλύτερη εκπαίδευση στην Ευρώπη.</span><br /><span style="font-style: italic;">Αυτά έχω να προσφέρω. Να προσθέσω ότι είμαι Ελληνίδα, ζω στην Αθήνα, είμαι μελαχρινή και κοντούλα, λίγο μεγαλύτερη από σένα, μαγειρεύω καταπληκτικά, και θέλω κάποιον να με πάρει μακριά.</span><br /><span style="font-style: italic;">Φιλία από τη ζεστή Αθήνα, στο δροσερό (ή και κρύο) Όσλο.</span><br /></div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-16211447963600522342009-05-17T14:48:00.007+03:002009-05-17T15:03:53.539+03:00Fairytale<div style="text-align: justify;">Καταπληκτικό το κομμάτι της Νορβηγίας. Συγκινητικό και feelgood ταυτόχρονα. Και ο Νορβηγός κουκλί και αξιολάτρευτο. Φανταστικό fairytale. Επίσης η Patricia Kaas ήταν θεά, απίστευτα συγκινητική, αλλά και η Εσθονία ήταν πολύ-πολύ καλή. Μόνο ο Σάκης ήταν σκατά. Παλιομοδίτικο eurodance του κώλου με ένα touch από γυφτιά. Τι να λέμε τώρα. Ας ξοδεύουμε λεφτά να κάνουμε το χρέος μας διπλάσιο. Και να πληρώνουμε εμείς οι μαλάκες τις γυφτιές. Σκέφτομαι αν θα μπορούσαμε ποτέ να στείλουμε ένα κομμάτι σαν το περσινό της Τουρκίας. Αλλά όταν για εκείνο το κομμάτι που ήταν σαν Muse λέγανε οι "γνώστες" ότι ήταν σαν Onirama τι να περιμένει κανείς..Το πολύ-πολύ τους Onirama.<br />Λίγο fairytale να ξεχαστούμε απ'όλα αν και οι στίχοι δε βοηθάνε. Γεια σου ρε κουκλάκι!<br /></div><object width="360" height="340"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/uiH4BFTELME&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/uiH4BFTELME&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="360" height="340"></embed></object>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-59152161097713513752009-05-16T04:00:00.003+03:002009-05-16T04:11:22.889+03:00Faulty<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://uneasysilence.com/media/2007/09/underwear-rug.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 281px; height: 214px;" src="http://uneasysilence.com/media/2007/09/underwear-rug.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Που λες..Το ξέρω ότι ασχολούμαι συνέχεια μ'αυτά...αλλά τι να κάνω. Κορίτσι είμαι κι εγώ. Σκεφτόμουν ότι και μέσα και έξω είμαι γεμάτη faults. 'Ντάξει, τη μόστρα μου δε τη λες χάλια αλλά τα από κάτω είναι χάλι μαύρο. Βέβαια, δε με λες χοντρή. Αλλά ούτε λεπτή. Έχω μεγάλη περιφέρεια, μεγάλο κώλο, παχουλά πόδια. Αλλά έτσι ήμουν πάντα. Ακόμα κι όταν πήγαινα γυμναστήριο τρακόσες φορές την ημέρα-ναι, υπήρχε και τέτοια περίοδος στη ζωή μου. Άρα με λες παχουλή. Αλλά για κάποιο λόγο τα <span style="color: rgb(255, 0, 0);">βρακιά</span> και τα καλσόν που αγοράζω είναι νούμερο 1-δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό, ίσως επειδή είμαι κοντή. Αυτό ήθελα να πω. Επίσης, όσον αφορά τα μέσα, είμαι εγωκεντρική-προσωπικότητα ήλιος γαρ-, απότομη, νευρική, κυκλοθυμική, φωνακλού, ακατάστατη, αθυρόστομη, βάναυση, δεν έχω συναίσθηση του τι κάνω όταν νευριάζω, εριστική, φαρμακόγλωσση, καταστροφική, αυτοκαταστροφική, επικριτική, αυστηρή και πολλά άλλα. Αλλά έχω ένα καλό. Αγαπάω πραγματικά. Είτε φίλους είτε γκόμενους. Και για όσο κρατήσει. Αλλά είναι πραγματικό και τελείως ανιδιοτελές. Οπότε ίσως πρέπει να πάω σε έναν γιατρό να διορθώσει και τα υπόλοιπα μπας και προκόψω ποτέ. Α, και σε έναν διαιτολόγο.<br /></div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-84304645825447216402009-05-16T03:56:00.000+03:002009-05-16T03:57:07.179+03:00title-lessΚι ένα κομμάτι της πόλης νυχτώνει. Καληνύχτα.Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-47544971689743376612009-05-15T00:55:00.005+03:002009-05-15T01:05:34.507+03:00Tits on fat back (didn't find)<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://images.quickblogcast.com/102749-95595/Back_Fat.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 313px; height: 387px;" src="http://images.quickblogcast.com/102749-95595/Back_Fat.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Αναρωτιέμαι...γιατί να τονίζει κανείς τα άσχημα σημεία του; Είναι έλλειψη αυτογνωσίας ή σταρχιδισμός; Δηλαδή, να πάω εγώ να φορέσω άσπρο κολάν που από άποψη περιφέρειας είμαι μεγαλύτερη από τη Β' Αθηνών; Ε, δεν είμαστε καλα! Χτες όμως, στο Μοναστηράκι, είδα κάτι αντίστοιχο με αυτό στη φωτογραφία και έφριξα. Η μπλούζα ήταν κλειστή από παντού και είχε μόνο άνοιγμα στην πλάτη, απ' όπου φαινόταν ένα ημιβρώμικο σουτιέν και οι πατσές (έστω, περισσευούμενο τσιτσί βρε αδερφέ) της πλάτης της κοπέλας...Δεν είπα να είναι όλοι λεπτοί και κορμάρες. Κανείς δεν είναι. Αλλά γιατί να βγάλεις το χειρότερο σημείο σου στη φόρα; Βέβαια, ένας φίλος μου, μου είπε πως αυτό δεν είναι τίποτα. Είδε προχτές, λέει, μια κοπέλα ευτραφή που την πάταγε τόσο πολύ το σουτιέν και το στενό μπλουζάκι της που ήταν σα να έχει βυζιά στην πλάτη. Δυστυχώς η αναζήτησή μου στις γκουγκλοεικόνες "tits on fat back" δεν απέδωσε καρπούς οπότε συμβιβάστηκα με αυτήν την πλατούλα. Ε, ρε, τι έχουμε να δούμε τώρα που έρχεται καλοκαίρι!<br /></div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-12919694367461210582009-05-14T20:37:00.001+03:002009-05-14T20:37:59.551+03:00Tonight Tonight<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/nlCjRuo8ayM&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en&feature=player_embedded&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/nlCjRuo8ayM&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en&feature=player_embedded&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-50355892179386850972009-05-13T17:23:00.001+03:002009-05-13T17:25:50.449+03:00Σουρεάλ<a href="http://mrciesluk.files.wordpress.com/2009/01/surrealism.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 324px; CURSOR: hand; HEIGHT: 205px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://mrciesluk.files.wordpress.com/2009/01/surrealism.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify">Ξύπνησα άρρωστη στις 8. Από τη χθεσινή ταλαιπωρία. Σα να με είχε σπάσει κάποιος στο ξύλο. Το κεφάλι μου καζάνι. Σύρθηκα ως τη δουλειά και μετά από τρεις ώρες έφυγα. Πήγα σπίτι. Άνοιξα τηλεόραση. Πρωινός καφές. Καγιά με ωραίο βάψιμο να σχολιάζει τη συναυλία των Depeche Mode. Ανάθεμα κι αν ήξερε τίποτα. Μα τι σουρεάλ είναι αυτά; DM στον πρωινό καφέ; Και αφού τελείωσε αυτά που έλεγε, άλλαξε θέμα λέγοντας «πες μας τώρα για τις κατσικούλες που μας έλεγες». Σουρεάλ.</div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-14769013926288233962009-05-12T23:50:00.006+03:002009-05-13T00:13:32.219+03:00Depeche Failure<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.cbc.ca/sevenwonders/images/pic_wonder_transcanada_highway_lg.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 280px; height: 317px;" src="http://www.cbc.ca/sevenwonders/images/pic_wonder_transcanada_highway_lg.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: justify;">Ωραία τα κατάφεραν κι αυτή τη φορά στη Didi Music. Αφού παρκάραμε στου διαόλου πάνω στην εθνική γιατί δεν υπήρχε θέση για δείγμα και στριμωχτήκαμε ανάμεσα σε άπειρο κόσμο για να δούμε τους DM από κοντά, βγήκε η Μαντζούκα με τον μάνατζερ και μας ανακοίνωσε πως το live δεν θα γίνει γιατί ο Gahan αρρώστησε. Στην αρχή νομίσαμε ότι αστειεύεται. Όταν όμως ο κόσμος άρχισε να φεύγει, ε, έπρεπε να το παρουμε απόφαση ότι η υπόθεση είχε τελειώσει. Ίσως αύριο, λέει. Μικρή σημασία έχει. Άπειρος κόσμος δεν θα πάει. Εγώ σίγουρα δεν θα είμαι εκεί. Anyway, αφού περπατάγαμε πολλή ώρα προς το αυτοκίνητο συνειδητοποιήσαμε ότι ο καλύτερος τρόπος να φτάσουμε γρήγορα-γιατί η λαοθάλασσα ήταν απάλευτη-θα ήταν να σκαρφαλώναμε τις πλαγιές, όπως έκανε τόσος κόσμος. Ανηφόρα, φυτά, χώμα, γλίστρες, εθνική, περπάτημα, αμάξι, να'σου κι ένα χαρτάκι πάνω στο αμάξι, ξέρετε από εκείνα τα ωραία τα ροζ, κίνηση, κούραση, στεναχώρια για πολλούς λόγους, σουβλάκι με αγενέστατη ρωσίδα σερβιτόρα. Κι αύριο δουλειά. Το απόλυτο τίποτα ήταν η σημερινή μερα και τελικά μάλλον δεν είναι γραφτό να τους δω τους Depeche. Ψυχραιμία...<br /></div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-2760906307179509202009-05-12T18:40:00.000+03:002009-05-12T18:41:12.660+03:00Tonight<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/uJBkqJinpHI&hl=en&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/uJBkqJinpHI&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-32703301393737126422009-05-11T21:35:00.005+03:002009-05-11T22:43:04.798+03:00The whole truth about men<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://maqtanim.files.wordpress.com/2008/06/love-cartoon.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 360px; height: 264px;" src="http://maqtanim.files.wordpress.com/2008/06/love-cartoon.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Καταρχήν, τι να περιμένει κανείς από ανθρώπους που ασχολούνται σοβαρά με το ποδόσφαιρο; Ας μου εξηγήσει κάποιος: Έστω ότι κερδίζει ο Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ κ.ο.κ. που υποτιθέστω είναι η ομάδα σου, εσύ τι κερδίζεις; Πώς βελτιώνεται η ζωή σου; Και η λογική του "ασχολείται ο μισός πλανήτης" δεν μου λέει κάτι. Είναι...μπαλική λογική.*<br />Πάντα έχετε δίκιο. Μα πάντα. Ό,τι μαλακία κι αν κάνετε έχετε δίκιο. Στο τέλος βέβαια παραδέχεστε ότι έχουμε εμείς, αλλά το λαδάκι μάς το 'χετε βγάλει*Δεν πάρχει τέλειος άντρας. Δεν υπάρχει όμως!*Όπως και να είστε αν σας γουστάρουμε σας γουστάρουμε. Οπότε δεν υπάρχει λόγος για κόμπλεξ και ανασφάλειες. Αν δεν σας γουστάραμε δεν θα ήμασταν μαζί σας.*Όσες από εμάς δεν είμαστε πόρνες του ελέους να γουστάρουμε αμάξια και τραπεζώματα ώστε να γίνει ο κώλος μας ακόμα πιο τούρλα απ'ό,τι είναι, απ'το καθισιό και το φαί, θέλουμε απλώς ΦΑΚΣ: Φροντίδα, Αγάπη, Κατανόηση, Σεβασμό. Τόσο δύσκολο είναι πια να τα δώσετε;*Είναι σπάνιο να βρείτε κοπέλα με τα ίδια ενδιαφέροντα (μουσικές, διαβάσματα, ταινίες). Μην την παίρνετε ως δεδομένη.*Υπάρχουν πολλά ηλίθια πλάσματα που εκπροσωπούν το φύλο μας. Αλλά αν μια γυναίκα είναι έξυπνη δεν υπάρχει λόγος να μην το παραδεχτείς.*Για ποιο λόγο θέλετε να είστε πιο πλούσιοι, πιο πετυχημένοι, πιο διάσημοι; Τι σας τρώει;*Είστε καθυστερήμενα (politicaly incorrect alert!) και ρωτάτε με πόσους έχουμε πάει; Αφού το μόνο που θέλετε να ακούσετε είναι : "2, με τον εφηβικό μου έρωτα και έναν καθηγητή στο πανεπίστημιο, ε, και τώρα με εσένα, αγάπη μου." Ακόμα πιο χαζό βέβαια, είναι ότι το πιστεύετε.*Έχετε δίκιο ότι δε οδηγούμε καλά.*Τι πειράζει που σας διορθώνουμε την ορθογραφία σας;*Εκμεταλλεύεστε τον ενθουσιασμό μας και είστε βλάκες γι'αυτό.*'Ντάξει, είναι μαλακία που συνέχεια θέλουμε compliments, αλλά, κι εσείς...τσάμπα είναι!*Κατατάσσεστε σε δύο κατηγορίες: αγοράκια και εφήβους. Either one is cute αλλά πολύ ζόρικα και τα δύο!*Το μόνο που δεν σας καταλογίζω είναι ότι όταν αρρωσταίνετε γκρινιάζετε, γιατί κι εγώ γκρινιάζω ακόμα και πριν αρρωστήσω.<br />All that said, όταν θέλετε είστε αξιολάτρευτοι και δεν θέλουμε να σας χάνουμε χώρις λόγο.<br /></div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-57772684459595168872009-05-11T01:30:00.004+03:002009-05-11T01:44:21.734+03:00Είναι αλήθεια ότι...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://spinspotter.files.wordpress.com/2009/01/truth-consequences-500.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 383px; height: 274px;" src="http://spinspotter.files.wordpress.com/2009/01/truth-consequences-500.jpg" alt="" border="0" /></a><br />-Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας;<br />Τότε γιατί γινόμαστε χειρότεροι όσο μεγαλώνουμε;<br />-Δεν πρέπει να αλλάζουμε τους άλλους;<br />Τότε γιατί δεν ανεχόμαστε τα ελαττώματά τους;<br />-Υπάρχουν τέλειοι έρωτες;<br />Τότε πού είναι;<br />-Όσο πιο πολλά δίνεις τόσο σε πατάνε;<br />Τότε γιατί δεν τους δίνεις και ένα τανκ να κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα;<br />-Ο ανανάς αδυνατίζει;<br />Τότε γιατί είμαι ακόμα τρακόσα κιλά;<br />-Κανείς δεν τα 'χει όλα;<br />Τότε γιατί υπάρχουν ψηλοί, αδύνατοι, πλούσιοι, πετυχημένοι, έξυπνοι σε συσκευασία ενός;<br />-Μένουμε για πάντα παιδιά;<br />Τότε γιατί η ζωή δεν είναι λούνα παρκ; (<span style="font-style: italic;">ίσως γιατί τα λούνα πάρκ είναι από τα πιο θλιβερά πράγματα στον κόσμο</span>)Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-11275843380684478902009-05-08T23:26:00.002+03:002009-05-08T23:41:55.230+03:00Job Description<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://k53.pbase.com/g6/64/696664/2/78384030.x9DDGQdf.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 341px; height: 524px;" src="http://k53.pbase.com/g6/64/696664/2/78384030.x9DDGQdf.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Σήμερα παίζουν οι Flakes στο bios αλλά δεν νομίζω να πάρω τα πόδια μου να πάω. Γιατί όσο παράξενο κι αν φαίνεται ακόμα κι όταν δεν δουλεύεις κουράζεσαι. Σήμερα σκεφτόμουν τις δουλειές. Υπάρχουν π.χ. δουλειές σαν τη δική μου που είναι ευχάριστες, σε ευχάριστο περιβάλλον, όχι πολύ κουραστικές, και γενικά χαλαρές. Και έχουν και μερικά προνόμια. Υπάρχουν δουλειές κουραστικές αλλά "μουράτες". Υπάρχουν δουλειές βαρετές που δεν έχουν καμία σχέση με το ποιος είσαι και το τι κάνεις στη ζωή σου. Υπάρχουν δουλειές καλοπληρωμένες, μέτρια πληρωμένες, επαρκώς πληρωμένες. Όπως και να'χει, είναι προνόμιο να έχεις δουλειά τέτοια εποχή. Ακόμα κι όταν διαμαρτύρεσαι το κάνεις από συνήθεια. Ή από ανθρώπινη δυσανεξία στη δουλειά :). Εκτός κι αν έχεις την εξής δουλειά: Σήμερα στην έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο, είδα έναν γέρο, καμιά εβδομηνταριά θα ήταν, που έσπρωχνε ένα καροτσάκι με φιστίκια και κάστανα. Ένας φίλος μου πήρε. Έπρεπε να πάρω κι εγώ. Κι ένιωσα τόσο άσχημα που δεν πήρα που μου ΄ρθε να βάλω τα κλάματα. Αλλά περισσότερο ήθελα να κλάψω επειδή μου φαίνεται αδιανόητο ένας άνθρωπος τόσο γέρος, που με το ζόρι περπατάει, να πρέπει κάθε μέρα να σηκωθεί, να βγει απ'το πιθανόν άθλιο σπιτάκι του και να σπρώχνει σε όλη την πόλη αυτό το καροτσάκι. Και να πουλαέι πράγματα προς ένα και δύο ευρώ. Η ζωή είναι άδικη. Όχι ότι δεν το ήξερα. Απλά το είχα ξεχάσει.<br /></div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-41121313438299537042009-05-08T00:14:00.004+03:002009-05-08T00:21:10.219+03:00Phil Shoenfelt<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Z5h7zGMqcX4&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/Z5h7zGMqcX4&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><br />Δεν είναι videoclip. Δεν υπάρχουν. Το κομμάτι είναι απλά ένα αριστούργημα. Με αφορμή τον ερχομό του σε διάφορες πόλεις της Ελλάδα..<br /><br /><span style="font-style: italic;">7/5 Κατερίνη</span><br /><span style="font-style: italic;">8+9/5 Θεσσαλονίκη</span><br /><span style="font-style: italic;">10/5 Tiki, Αθήνα</span>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-15055299143441889072009-05-08T00:02:00.000+03:002009-05-08T00:03:04.559+03:00Dying slowly<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/icC4O5mq_-4&hl=en&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/icC4O5mq_-4&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><br />Μοιάζει λίγο με το Lovesong των Abbie Gale..Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-24348282799447790902009-05-07T01:35:00.011+03:002009-05-07T01:48:43.658+03:00Τραγούδια από χθες το βράδυΤα δύο είναι βιντεάκια. Τα δύο είναι από αυτά τα καμένα του γιουτούμπ με τις εικόνες-τουλάχιστον μπορείς να ακούσεις τα τραγούδια. Τα 4 τραγούδια που ακούω όταν θέλω να ηρεμήσω. Καλά, το τελευταίο δε με ηρεμεί αλλά μ'αρέσει τρελά..<br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/2TuPPiZdBcw&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/2TuPPiZdBcw&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/c3_r3jD1eXM&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/c3_r3jD1eXM&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/-S1_Jo4R62M&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/-S1_Jo4R62M&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/gKhjaGRhIYU&hl=en&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/gKhjaGRhIYU&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-82112528109543513442009-05-05T22:27:00.007+03:002009-05-05T22:57:45.684+03:00Τα 30 Πιο Όμορφα Πραγματα Του Κόσμου<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://yourcoastlife.com/sitebuilder/images/child_ice_cream_beach_2746001-357x260.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 321px; height: 220px;" src="http://yourcoastlife.com/sitebuilder/images/child_ice_cream_beach_2746001-357x260.jpg" alt="" border="0" /></a><br />1. Να ξυπνάς Κυριακή πρωί και να είναι χιονισμένα.<br />2. Ο αέρας που σε κάνει να ανατριχιάζεις, όταν βρεγμένος ξαπλώνεις μπρούμυτα στην παραλία.<br />3. Παγωτό βανίλια μεσημερί Αυγούστου.<br />4. Ένα άρωμα που κάτι σου θυμίζει αλλά δεν μπορείς να θυμηθείς ή που σου θυμίζει ένα σωρό πράγματα που θυμάσαι.<br />5. Γυμνά πόδια στο παρκέ.<br />6. Ένα βλέμμα με νόημα με τον πιο παλιό σου φίλο/παλια σου φίλη που μεταφράζεται σε "δεν μπορείς να μου κρυφτείς".<br />7. Η πρώτη μέρα που παίρνεις το μισθό σου έστω κι αν αγχώνεσαι μη σου κλέψουν την τσάντα.<br />8. Τα πρώτα φιλιά. Δεν υπάρχει πιο ωραίο φιλί από το πρώτο.<br />9. Το ότι δε θυμάται ποτέ κανείς τα τελευταία φιλιά.<br />10. Το μαξιλάρι σου στην αγκαλιά σου το πρωί.<br />11. Να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά-όλες τις ώρες.<br />12. Να ακούς ένα τραγούδι που δεν το περιμένεις στο ραδιόφωνο ιδίως όταν έχεις τις μαύρες σου.<br />13. Η πρώτη γουλιά του ποτού σου.<br />14. Η πρώτη τζούρα του τσιγάρου σου.<br />15. Η Ακρόπολη.<br />16. Τα ταξίδια με αυτοκίνητο.<br />17. Οι συναυλίες.<br />18. Τα μακριά μαλλιά που μυρίζουν φρεσκολουσμένα.<br />19. Σακούλες γεμάτες δώρα και ψώνια τις γιορτές έστω κι αν είναι καπιταλιστικό έθιμο.<br />20. Το ακατάσχετο γέλιο.<br />21. Τα όνειρα απ'τα οποία δεν θέλεις να ξυπνήσεις.<br />22. Η θάλασσα.<br />23. Οι ιστορίες και τα παραμύθια που σου αφηγούνται οι γονείς σου.<br />24. Τα μικροδωράκια των μαμάδων.<br />25. Τα παρατσούκλια που βγάζεις με τους φίλους σου(για άλλους φίλους σου) και μένουν για πάντα:)<br />26. Να γυρνάς σπίτι μεθυσμένος και να μη μπορείς να σταματήσεις να γελάς.<br />27. Ένα πιάτο μακαρόνια με κιμά και τυρί.<br />28. Οι γάτες.<br />29. Η φωνή του special someone που την αναγνωρίζεις ανάμεσα σε χιλιάδες.<br />30. Η μουσική!Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-36183953808514603392009-05-04T22:52:00.003+03:002009-05-04T23:05:41.748+03:005 goals<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.jewelry-all.com/images/Jewelry%2012,76%20carat%20Emerald%20Ring%20photo%20by%20jordanrich1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 227px; height: 244px;" src="http://www.jewelry-all.com/images/Jewelry%2012,76%20carat%20Emerald%20Ring%20photo%20by%20jordanrich1.jpg" alt="" border="0" /></a>Τα 90s ήταν η εποχή των do's και don'ts. Ο Κωστόπουλος καθιέρωσε κάτι χαζές λίστες του στυλ "πράγματα που πρέπει να έχεις κάνει μέχρι συγκεκριμένη ηλικία (τύπου, αν είσαι άντρας, να έχεις πάει με 30 γυναίκες, να έχεις πάρει μέρος σε παρτούζα και άλλα τέτοια καλόγουστα)". Σκεφτόμουν, λοιπόν, τη χρησιμότητα τέτοιων λιστών και κατέληξα πως σκοπός τους είναι να σε κάνουν να βάλεις στόχους και να δουλέψεις για την πραγματοποίησή τους (αφήστε το παράδειγμα στην άκρη, μιλάμε για κανονικές λίστες). Οπότε αποφάσισα να βάλω πέντε στόχους που θέλω να έχω πραγματοποιήσει ως τα 35.<br /></div>1)Να αποκτήσω δικό μου σπίτι, αν όχι στο κέντρο, κάπου που να βλέπει θάλασσα (έστω κι αν χρειάζεται να σηκωθείς στις μύτες).<br />2)Να ταξιδέψω στην Αμερική.<br />3)Να διατηρήσω σταθερή και ανοδική επαγγελματική πορεία.<br />4)Να αποκτήσω κάτι που να έχει σμαράγδι μέσα του (έχω θέμα με τα πράσινα!).<br />5)Να γίνω καταπληκτική οδηγός.<br />Πεζοί στόχοι. Αλλά οι άλλοι, οι πιο σοβαροί και ποιητικοί, είναι για μένα και μόνο για μένα.Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-62565957500313808592009-05-02T16:17:00.007+03:002009-05-02T16:59:35.383+03:00Los Tromos (not the band, the real fear)<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_EZ387FcI8Ms/ScMXQvNy_BI/AAAAAAAAFBA/1h5c3vTml0g/s320/OMONOIAGETO674.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 198px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_EZ387FcI8Ms/ScMXQvNy_BI/AAAAAAAAFBA/1h5c3vTml0g/s320/OMONOIAGETO674.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Κάπως το 'χει χάσει η Αθήνα. Τα μαγάζια της δεν έχουν πια τίποτα να πουν, τα ποτά είναι παντού χάλια, ο κόσμος ο ίδιος κι ο ίδιος, η μουσική επιτηδευμένη. Θα το κόψω το έξω μου φαίνεται.<br />Σήμερα είχα νεύρα. Αναλαμβάνω περισσότερα πράγματα από αυτά που μπορώ να κάνω. Ως συνήθως. Και αγχώνομαι και γίνομαι τσαντίλω.<br />Ωστόσο συνέβησαν ωραία πράγματα σήμερα. Αγόρασα Lovecraft από τον Ιανό. Πρέπει τώρα να βρω χρόνο να διαβάσω. Ήπια καφέ στο κέντρο και γνώρισα μια blogfriend, τη <a href="http://fashionarchitect.blogspot.com/">lopi</a>.<br />Γυρίζοντας στο σπίτι, δυστυχώς πήραμε τη Σοφοκλέους. Εκεί που την κατεβαίναμε, τρεις πακιστανοί (ίσως και άλλης εθνικότητας) άρχισαν να κηνυγάνε το αμάξι μπροστά μας και να προσπαθούν να του ανοίξουν τις πόρτες. Μέσα ήταν μια κοπέλα κι ένα αγόρι. Τρόμαξαν. Και τρόμαξα κι εγώ. Τρομος στην καρδιά της πόλης ρε γαμώτο;Και μετά σκέφτηκα αυτό που έχω ακούσει και διαβάσει. Ότι επίτηδες αφήνουν αυτό το σημείο να είναι επίγεια κόλαση, για να πέσουν οι αξίες, να αγοράσουν κτίρια ολόκληρα οι μεγαλοκαρχαρίες και μετά να κάνουν επιχείρηση-σκούπα, να διώξουν όλη τη βρωμιά και να γίνει η περιοχή που-σημειωτέον βρίσκεται ακριβώς πίσω από το Δημαρχείο- ένα νέο Γκάζι. Η πραγματική όμως βρωμιά δε θα φύγει ποτέ. To Guru πάντως έκλεισε. Τι έχει σειρά; Το Soul ή ίσως ο Τέλης;<br /><br />ps. Η φωτό είναι από το <a href="http://blogathinaios.blogspot.com/">μπλογκ του Αθηναίου</a>. Ευχαριστώ, είναι ακριβώς to the point.<br /></div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-36680189869692075952009-04-30T20:58:00.003+03:002009-04-30T21:30:16.014+03:00May in 6 parts<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://bengaltiger1999.files.wordpress.com/2008/07/ladybug1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 341px; height: 197px;" src="http://bengaltiger1999.files.wordpress.com/2008/07/ladybug1.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Part 1: The Darling Buds Of May</span><br />Here we are. Μπαίνει Μάιος. Όταν ήμουν μικρή ο Μάιος κάτι μου έκανε, μάλλον επειδή διάβαζα Κάντυ-Κάντυ (κόμιξ παρακαλώ, πριν τη σειρά, πολύ προχώ) και η Κάντυ και η Άννυ είχαν τα γενέθλιά τους Μάιο (παρόλο που ήταν ορφανές, τις είχαν βρει Μάιο και έτσι προέκυψαν νομίζω οι ημερομηνίες). Επίσης Μάιο έχει γενέθλια μέλος της οικογένειάς μου, plus ο πρώτος μου γκόμενος. Και ο δεύτερος. Anyway, μ'αρέσει ο Μάιος. Μου φέρνει στο νου παπαρούνες, τριαντάφυλλα, φως, αέρα που μυρίζει χορτάρι και δροσιά, το σώμα ξυπνάει, βγαίνει από τα σκατόρουχα του χειμώνα. Απ'την άλλη αρχίζεις να ιδρώνεις-δυστυχώς ιδρώνω στα μαλλιά και η μακριά μου κόμμη γίνεται κώλος-, να θες λεφτά για να πας ταξίδια, να πάρεις βαθιές ανάσες και να εισπνεύσεις τη ζωή, να την επεξεργαστείς μέσα σου, για να εκπνεύσεις και να αφήσεις αστερόσκονη στον αέρα γύρω σου. Μ'έπιασε το ποιητικό μου. Μάιος αύριο, βλέπετε. Πάμε σε πιο πεζά πράγματα.<br /><span style="color: rgb(255, 153, 0);">Part 2: Hungry Like The Wolf</span><br />Σκεφτόμουν διάφορα φαγάδικα όπου πηγαίνω κατά καιρούς και αποφάσισα να τα αξιολογήσω. Το Φασόλι δε συζητώ πόσο μούφα είναι, τα 'χουμε ξαναπεί. Στο Pasta la Vista στο Γκάζι ενώ έχει ωραίο φαί (χάλια διαφημίσεις) για μουσική έχουν ραδιόφωνο, όσο τρως όλο το προσωπικό (1 κοπέλα) είναν εξαφανισμένο, και μας έφερε τα φαγητά μας χωρίς πιρούνια. Στο Applebees σου μιλάνε στον ενικό. Ντάξει, για πόσο με περνάνε; Και τι σημασία έχει; Στο Λονδίνο κλπ σε σκλαβώνουν με τα sir και τα madame. Για βιολογικές μαλακίες χωρίς κόκα κόλα τα 'χουμε πει. Στο Butcher's σερβίρουν τα κρέατα χωρίς πατάτες, με μια ψητή ντοματάρα κομμένη στη μέση. Νταξει, θα πάρουμε έξτρα πατάτες, μην κάνετε έτσι. Αυτά με τα φαγάδικα.<br /><span style="color: rgb(51, 51, 255);">Part 3: Shit Happens</span><br />Δεν έχω χειρότερο πράγμα σ'αυτή τη ζωή απ'το να πρέπει να διαλέγω. Και δεν ξέρω πώς γίνεται, a cruel twist of fate ένα πράγμα, και αναγκάζομαι να πρέπει να επιλέξω από δύο πράγματα που θέλω εξίσου. Στο διάλο με τις επιλογές.<br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">Part 4: And....Action!</span><br />Ήρθε η ώρα. Να κάνω αυτό που πρέπει να κάνω. Κυλάει μέσα μου και ήρθε η ώρα του να βγει έξω. Βγαίνει. Όπου να΄ναι. Το νιώθω. Και θα σαρώσει τα πάντα μέσα μου.<br /><span style="color: rgb(255, 255, 0);">Part 5: Flowers In The Window</span><br />Η διαφήμιση που λεει "Κάντε την Αθήνα πράσινη, βάλτε λουλούδια στα μπαλκόνια και στις ταράτσες" είναι γελοία γιατί ο κυρ-Νικήτας βαρέθηκε να χουφτώνει και αποφάσισε να γαμήσει κιόλας ό,τι βρει μπροστά του και μετά να ρίξει σε εμάς τα γαμησιάτικα, αλλά εγώ ψήθηκα να πάρω λουλουδάκια. Αφού ζωάκι δεν έχω, θα γεμίσω το μικρό μου μπαλκονάκι με γλάστρες, και, που ξέρεις, ίσως καταφέρω να γίνω όσο υπεύθυνη χρειάζεται για να φροντίσω ένα φυτό.<br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);">Part 6: 10 Albums For The Weekend</span> (ή αλλιώς, που θα πάει, θα πιεστώ και θα ξαναρχίσω να ακούω μουσική ξεκινώντας με μια μείξη παλιού και καινούριου )<br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">The Horrors-Primary Colours (ιδίως το New Ice Age τα σπάει!)</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">Depeche Mode-Sounds of the Universe</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">Lady Gaga-The Fame</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">Prince-Diamonds and Pearls</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">Jarvis Cocker-Further Complications</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">Raveonettes-Pretty In Black</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">South of no North-Lacrimae Christi</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">Silver Jews-Lookout Mountain, Lookout Sea</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">Sugar-Copper Blue</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">Jeremy Jay-Slow Dance</span><br /><br />CUL8R που λέει και η νεολαία :)<br /><br /><br /><br /></div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-59565570228295620102009-04-28T20:56:00.003+03:002009-04-28T21:13:09.545+03:00Summer Coming<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.imageshack.gr/files/pjx1ppdw19xixfwqs23h.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 366px; height: 229px;" src="http://www.imageshack.gr/files/pjx1ppdw19xixfwqs23h.jpg" alt="" border="0" /></a><br />*Να ποστάρεις για να ποστάρεις; Δεν έχω να πω και τίποτα φοβερό.<br />*Κάθομαι τυλιγμένη με μεμβράνη κουζίνας και κουβέρτα μπας και χάσω κανα γραμμάριο. Lame; Έρχεται το καλοκαίρι και έχω φρικάρει. Βάζω κρέμες κάθε βράδυ και παίρνω χάπια με τσάι και διάφορα άλλα που χτυπάνε, λέει, το λίπος.<br />*Βέβαια, απ'την άλλη ο κόσμος είναι έξω, στο δρόμο κι αυτό είναι πολύ ωραίο από μόνο του. Θα μου πεις, κι εσύ έξω είσαι; Δεν είσαι σε ένα γραφείο; Ε, και μόνο που ξέρεις ότι η ζωή συνεχίζεται κάπου έξω καλά είναι.<br />*Θέλω να ακούσω έναν δίσκο που να με συγκλονίσει. Τι γίνεται; Θα 'χουμε τίποτα το 09; Ή δε συγκλονίζομαι πια λόγω ηλικίας; Πριν δυο καλοκαίρια είχα πάθει πλάκα με το Silent Disco. Πέρυσι άκουγα -ετεροχρονισμένα- Amy Macdonald. Φέτος;<br />*Yoga(ς) συνέχεια: Αφήστε την ανάσα σας να χύσει όλη την αίθουσα. Μάλιστα.<br />*Ζώα συνεχίζουν να στοιβάζονται στα αριστέρα στις κοιλιόμενες του μετρό.<br />*Μπάτσοι πουλάνε τσαμπουκά σε οδηγούς λεωφορείων.<br />*Μιας που λέμε για καλοκαίρι, πρέπει να σας πω ότι έχω προσωπικότητα ήλιο. Οι άνθρωποι που την έχουν νομίζουν ότι όλα περιστρέφονται γύρω τους, δεν ενδιαφέρονται για το timing των καταστάσεων και για την οπτική του άλλου. Εγώ φταιώ για όλα, πάντα; I want to be somebody else or I'll explode.<br />*Κατανάλωση στοπ. 50 ζευγάρια παπούτσια στο τελευταίο μέτρημα. Μόνο πεδιλάκια θα πάρω ένεκα καλοκαιριού. Ακους εκεί 50 ζευγάρια.<br />*Δυστυχώς όμως όχι 50 κιλά. Damn. Αυτή η μεμβράνη σαν να μ'έχει σφίξει πολύ.Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4217373659562740877.post-17620196064257822032009-04-23T12:33:00.004+03:002009-04-23T19:13:17.528+03:00Καλύβα yoga<a href="http://www.elicitconcepts.com/blog/photos/yoga.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; width: 303px; height: 197px; text-align: center;" alt="" src="http://www.elicitconcepts.com/blog/photos/yoga.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify">Πάντα ήθελα να ξεκινήσω μια πρόταση με τη φράση "My therapist says". Επειδή όμως την ψυχοθεραπεία τη γλίτωσα, θα πρέπει να βρω μια εναλλακτική φράση. My yoga instructor, λοιπόν, says σε κάποια φάση: "Φανταστείτε ότι στους γλουτούς σας έχετε δύο τεράστια ρουθούνια και ότι από εκεί περνάει όλος ο αέρας στο κορμί σας". Όχι. Να μου λείπει. Τι new age αηδίες είναι αυτές; Αφήστε που έλεγε "νιώστε <strong>τη</strong> κοιλιά και <strong>το</strong> κόκυγα". Το «ν» τι απέγινε; Γι’αυτό άλλαξα instructor και πήγα σε μία καινούρια, που λέει: "Καμιά φορά χρειαζόμαστε χαλάρωση. Δεν <strong>καλυβόμαστε</strong> αλλιώς. Η διαφθορά στην εκκλησία με <strong>στιγματίζει ενοχλητικά</strong>. Αφήστε την ενέργειά σας να γίνει ένα με την ενέργεια της γης". Αχ, τα σιχαίνομαι αυτά. Κι εκεί που μας σκεπάζει με μια κουβέρτα θέλω να σηκωθώ και να φύγω, ως ένδειξη διαμαρτυριάς για τον χαμένο χρόνο. Γιατί εγώ είμαι εκεί μόνο για να σφίξω γλουτούς, μηρούς και κοιλιακούς, όχι για να γίνω ένα με το σύμπαν. Άσε που στο τέλος μας ευχαριστεί που ενώσαμε τις ενέργειές μας μες στην αίθουσα. Με ρώτησες κυρία μου αν θέλω να ενώσω την ενέργεια μου με την κυρία Πλατίνα, με την κυριά Βρωμόκαλτση και με την κυρία Οι-Παπάδες-Είναι-Καλοί; Μέχρι να εφευρεθεί μια μέθοδος που θα σου επιτρέπει να φτιάχνεις λίγο το σώμα σου μόνη σου, τζάμπα, και στο σπίτι σου, και με ό,τι μουσική γουστάρεις και χωρίς κούραση, ιδρώτα, συμπαντικά μηνύματα, αλληλεπίδραση ενέργειας και βιασμό της ελληνικής γλώσσας, δυστυχώς θα πρέπει να συμβιβαζόμαστε με όλες αυτές τις μαλακίες. Και γιατί; Για να φτιάξουμε αυτά τα κακοφορμισμένα, πλαδαρά κορμιά που είμαστε καταδικασμένες να κουβαλάμε μια ζωή επειδή guess what είμαστε ελληνίδες. Χμπφ! Δε με <strong>καλύβει </strong>που θα έλεγε και η yoga instructor μου.</div>Killahhttp://www.blogger.com/profile/05045128789929273778noreply@blogger.com5